We rijden tot aan de ‘Zion lodge’-halte, waar de paardenpaden vertrekken; Tine gaat namelijk een uurtje paardrijden langs de ‘Virgin River’. Er is gelukkig nog plaats en even later vertrekt de groep (die voor 2/3e bestaat uit meisjesscouts, ji-haa). ‘SB’ was de naam van het lichtbruine ros dat ik bereed. Allemaal heel makke dieren die gewoon volgen en niet sneller gaan dan stap. De tocht is wel mooi: een stuk langs de rivier, door bosjes, door een cactustuin tot aan Court of The Patriarchs, waar drie bergtoppen als reuzen rond mekaar staan.
Na het ritje te paard (en de benen even te strekken door een aanval van accute stijfheid) nemen we het busje tot aan de eindhalte, ‘Temple of Sinawava’, waar we de riverside walk doen, een gemakkelijke wandeling langs de oever. Tine gaat op het einde nog verder door de rivier, richting ‘the Narrows’, waar de metershoge rotsen steeds dichter bij mekaar staan.
Intussen is het al 19u en we hebben zin om in het zwembad én natuurlijk de jacuzzi van de lodge te duiken. Met de bus keren we terug naar het motel en we voegen de daad bij het woord.We besluiten te gaan eten in het restaurant bij het motel. Het interieur en de bediening vallen goed mee, maar het eten is het slechtste dat we al kregen: zalm met een limoensaus die uit puur limoensap bestaat en niet te eten valt en gehakt met saus en puree die zo zwaar is als drie bakstenen in je maag. Maar een magere troost: de wijn was lekker...
1 comment:
Sjiek. SOB, toffe naam voor een paard ;)
Post a Comment