Nog meer woestijn in Death Valley

Op 7 juni rijden we van Joshua Tree National Park naar Death Valley National Park door een dor en verlaten landschap waarbij we bijna niemand tegenkomen.

We logeren er in Stovepipe Wells, een plek die bestaat uit een winkel, lodges, een tankstation, een dinner room en een heuse saloon! Klein dus, maar wel te begrijpen als je de temperaturen voelt. Deze zakken niet tot onder de 104 graden Fahrenheit tot de zon onder is en zelfs dan is het nog heet.

We gaan de Sand Dunes nog bekijken die avond, zowaar een mini-sahara in het ruwe berglandschap. Deze werden gevormd door twee tegengestelde winden die daar samenkomen en de zandkorrels op die manier doen ophopen. Echt een mooi zicht dat we 's avonds bij zonsondergang nog wel eens willen zien. Daarnaast wandelen we de Mozaic Canyon in, een prachtige canyon met heel wat verschillende kleuren en uitgesleten gesteente.
Rond 19.30u ’s avonds gaat de zon hier onder (geen zomeruur en de bergen) dus trekken we tegen dan nog terug naar de Sand Dunes om foto’s bij zonsondergang te nemen. Echt de moeite, zoals je op de foto kan zien.

Na een warme nacht met aircolawaai (het was kiezen: stilte en stikken of redelijke warmte en lawaai) vertrokken we al vroeg in de morgen om de andere plekken van het park te verkennen. De namen getuigen van het 'helgehalte' wat temperaturen betreft (Devil's Cornfield, Devil's Golfcourse, Dante's View, Hell's Gate,...). We houden halt in Furnace Creek, het grootste 'dorp' in het nationaal park waar we een bezoekje brengen aan het visitor's centre voor we verder rijden. We trekken naar Badwater, het laagst gelegen punt van heel Amerika, 282 m onder de zeespiegel. Het is een indrukwekkende zoutvlakte met een klein beetje vies uitziend water. We wandelen enkele tientallen meters meer naar het midden toe... wat een hitte!

Van Badwater rijden we naar de ‘Natural Bridge’, waar we even in wandelen tot we de brug zien en dan terugkeren omdat wandelen nu gewoon moordend is. De volgende stop is bij Devil’s Golfcourse, een vreemd uitziende vlakte met zouten uitstulpingen; erg bevreemdend!

Artist’s Drive is een eenrichtingsroute die je kan inslaan en die je langs Artist’s Palette leidt, prachtige kleuren in de bergen (roze, groen, wit, blauw) door verschillende mineralen. Heel mooi en precies buitenaards.
We stoppen nog even aan Golden Canyon, waar je een wandeling kan doen en gaan even in de Canyon, waar precies ooit een weg gelopen heeft die weggespoeld is door een stortvloed (wat soms in de vallei gebeurt). Een wandeling zit er echter niet in, of we sterven ter plekke van oververhitting.
Op naar Zabriskie Point! Opnieuw een heel andere ervaring wanneer we in de richting rijden: de kleuren worden zachter, witter en de bergen glooiender.

Zabriskie is een speciaal uitziende, uitstekende rots, wit van kleur.

Hierna rijden we door naar de 1660 m hoge Dante’s View, waar we een adembenemend zicht hebben op een groot deel van de vallei.

Op de terugweg stoppen we nog even bij de Harmony Borax Works, een overblijfsel van de 19e eeuwse Boraxfabrieken in de regio.

Algemene conclusie: Death Valley is een must voor wie de westkust van de VS bezoekt: prachtige afwisselende natuurwonderen waardoor je na elke bocht versteld staat! De hitte is wel zwaar, maar het is het zeker waard!