De vorige drie dagen maakten we kennis met de pracht van de bekende Grand Canyon. Vanuit Tusayan, een dorpje vlak bij de ingang van de South Rim van het National Park, konden we drie dagen lang genieten van adembenemende uitzichten over de Canyon.
Gisteren trokken we onze wandelschoenen aan om een stuk van de Bright Angel Trail te doen, een pad dat van de rand van de Canyon tot aan de bodem gaat en zo meer dan 1500 meter daalt. De ‘rangers’ raden terecht aan om dit niet op één dag te doen. Mogelijkheden zijn om de nacht door te brengen op de bodem van de Canyon of met muilezels af te dalen. Wij kozen echter voor een andere optie: we deden een vierde van de afdaling, zo’n 380 meter langs een steil maar redelijk comfortabel wandelpad. De omgeving is prachtig en het is tof om de Canyon eens vanuit een ander perspectief te zien: de kleuren van de rotsen veranderen op een bepaalde hoogte en het stof wordt als maar roder. Heel wat mensen starten de afdaling; van sommige vragen we ons af hoe ze terug boven zullen geraken... De afdaling gaat bijzonder vlot en dit is waar de meeste mensen zich wellicht aan mispakken. Het is verleidelijk om nog een deel af te dalen maar dan volgt de beklimming, en die is minder vanzelfsprekend. We hadden af en toe een rustpauze nodig en aten ook een hapje onderweg om wat energie op te doen. We ontdekten ook roofvogels (achteraf zien we dat het condors zijn) die boven ons cirkelden. Trots bereikten we uiteindelijk de rand... Vanhieruit startten we de ‘Hermit Road’ die je alleen te voet of met een pendelbus kan doen. Het is zoals de oostelijke Rim een aaneenschakeling van schitterende ‘views’: Maricopa Point, Hopi Point en Mohave Point. Onderweg picknickten we met zicht op de Canyon. Vanaf Mohave Point wilden we met het busje verder, maar dat reed jammergenoeg niet verder omwille van wegenwerken. We keerden dan maar terug met de bus en liepen nog tot aan de Lookout Studio, waar informatie over de condors gegeven werd. De vogels cirkelden heel laag over de Rim, wat echt indrukwekkend was om te zien. We hebben dan ook enkele mooie foto’s en filmpjes.
De oostelijke kant van de South Rim deden we grotendeels met de auto. Het was dan ook een weg van 25 miles van het vertrekpunt tot aan Desert View, waar een oude toren staat die binnenin volledig versierd is door Native People (Indianen). We hielden ook halt bij Tusayan Ruin and Museum dat bestaat uit een piepklein museum met ruïnes van de Pueblo’s die er vroeger woonden. Echt indrukwekkend was het niet, maar vooral de wandeling door de ruïnes in het bos was wel fijn.
Verder genoten we nog van mooie zonsondergangen, lekker en minder lekker eten (waaronder een gigantische 'salade' die bestond uit een berg sla waar een heel leger kon van eten), prachtige flora en fauna (muildierherten, soorten eekhoorns, condors, raven, hazen,...) en de 'hot thub' van ons hotel. Relax...
4 comments:
interessant om zo'n mooie verslagen te krijgen. We leven mee en ik vermoed dat deze treis zal blijven bekleven...
Straks ga ik naar de tandarts( 'n gaatje!) en zondag is er jubeleum van de zusters. Voor de rest: weinig nieuws.
Geniet verder , zorg goed voor elkaar en tot schrijfs.
groetjes,
Lut
Schoon verhaal en schone foto's, vooral die laatste.
Keep on tripping!
Mijn spannende verhalen bestaan vooral uit zonet 4 uur examen sociale statistiek te hebben gesurveilleerd. Dolletjes!
Amuseer jullie nog!
Euh, hier ook alles normaal, we gaan niet failliet, omdat dat meer zou kosten dan alles af te betalen :-) Dun nog minstens 1 jaar verder.
En in September ga ik naar Vegas. Wisten jullie dat al?
Post a Comment